Pisarz Gerhart Johann Robert Hauptmann

Gerhart Johann Robert Hauptmann (1862-1946) należy do najwybitniejszych pisarzy
niemieckich. Ten dramaturg i powieściopisarz, przedstawiciel nurtu naturalistycznego,
gorący miłośnik i gloryfikator piękna krajobrazów sudeckich, w 1912 roku został wyróżniony
Literacką Nagrodą Nobla.

Ojciec Hauptmanna był zarządcą hotelu "Zur Preussischen Krone" w Szczawnie-Zdroju,
dzięki czemu syn już we wczesnych latach młodości poznał najróżniejsze osobowości,
które następnie pojawiały się w jego naturalistycznej twórczości.
W 1891 roku wraz z żoną przeniósł się do Szklarskiej Poręby a od 1901 mieszkał na zmianę
w Agnetendorf (obecnie dzielnica Jeleniej Góry), Berlinie oraz na wyspie Hiddensee we wsi
Kloster, gdzie został pochowany.

W swej twórczości często przedstawiał środowiska nizin, biedę, wyzysk i niesprawiedliwość
społeczną, obnażają jednocześnie upadek moralny mieszczańskiej klasy średniej.
W późniejszej twórczości poszukiwał nowego stylu, w wyniku czego powstała eklektyczna
mieszanka środków naturalistycznych z motywami baśniowymi, np. w dramacie „Zatopiony dzwon”
(1896 r.). Na podstawie utworów Hauptmanna powstało wiele filmów fabularnych – pierwszy,
„Atlantyda”, już w roku 1913.

Pierwotnie Hauptmann chciał się poświęcić rzeźbiarstwu, studiował nauki przyrodnicze. Pierwszy
jego poemat epicki "Promethidenlos" (1885 r.) nie wywarł wrażenia. Pisarz stał się znany
dopiero dzięki dramatowi społecznemu "Vor Sonnenaufgang" (1889 r.), którego inscenizacja
w Berlinie rozpętała ogromną burzę. Pod wpływem twórczości Henryka Ibsena napisał dramaty
rodzinne "Das Friedensfest" i "Einsame Menschen". Najgłośniejszym i najważniejszym dziełem
Hauptmanna jest jednak sztuka "Tkacze" z 1892 roku, opisująca powstanie tkaczy śląskich
w 1844 roku, pełen wstrząsającej siły dramat o nędzy robotników.